อ่านตัวตน ผ่านบทสนทนาแบบสบายๆ อภิชาติ เพชรลีลา เมื่อวันที่ 28 พ.ย. ที่ผ่านมา ผมได้รับเชิญไปเป็นวิทยากรในงานเสวนากิจกรรมนักเขียนพบผู้อ่าน ในหัวข้อ “สูตรลับของนักเขียน (มีอยู่จริง?)” ในงาน CMU Book Fair ครั้งที่ 15 ที่จัดขึ้น ณ สำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ความเป็นนักเขียน…พิสูจน์กันทั้งชีวิต!  ขจรฤทธิ์ รักษา นักเขียนหนุ่มใหญ่ชาวตรัง ผู้คร่ำหวอดอยู่ในแวดวงวรรณกรรมไทยมานาน ทั้งในฐานะนักเขียน และผู้ก่อตั้งนิตยสาร “ไรเตอร์” ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นนิตยสารวรรณกรรมที่ได้รับความนิยมและเสียงชื่นชมมากที่สุดเล่มหนึ่ง ด้วยฝีไม้ลายมือและประสบการณ์ที่สั่งสม จึงไม่แปลกที่เขาจะได้รับการประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติจากสำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย กระทรวงวัฒนธรรม ให้เป็นศิลปินร่วมสมัยดีเด่น รางวัลศิลปาธร สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี 2551

ตัวตน ปณิธาน การงาน ทัศนะ  วัชระ สัจจะสารสิน เป็นนามปากกาของนักเขียนหนุ่มชาวสงขลา ผู้ได้แรงบันดาลใจในการเป็นนักเขียนจากกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ มีผลงานเรื่องสั้นตีพิมพ์ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2538 นับจนถึงปัจจุบัน เป็นเวลา 10 กว่าปีที่วัชระเดินมาบนเส้นทางสายวรรณกรรม มีเรื่องสั้นที่เขียนไว้และเผยแพร่ตามหน้านิตยสารและการประกวดรางวัลกว่า 50 เรื่อง จนวาระสมควร จึงรวมเล่มออกมาเป็นรวมเรื่องสั้นเล่มแรกในชีวิต ในชื่อ “เราหลงลืมอะไรบางอย่าง”

ผู้มาจากความโดดเดี่ยว  เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ กวีและนักเขียนหนุ่มชาวสุพรรณบุรี ผู้ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาอย่างเข้มข้นโชกโชน ทั้งการเป็นทหารเกณฑ์ คนงานในโรงงานผลิตรองเท้า ฯ เรวัตร์เริ่มต้นการเป็นนักเขียนเรื่องสั้นเมื่อปี พ.ศ. 2528 พร้อมๆ กับผันตัวเองไปเป็นชาวไร่ ก่อนที่ในปี พ.ศ. 2532 จะหันมาทำงานด้านกวีอย่างจริงจัง

“เขาบอกว่าวรรณกรรมไทยขายยาก”  ปราย พันแสง นักเขียนหญิงที่มีผลงานและได้รับการยอมรับในแวดวงวรรณกรรมไทยคนหนึ่ง ปรายเริ่มต้นเขียนงานตั้งแต่อยู่ชั้นมัธยมปลาย ด้วยแรงกระตุ้นจากการได้อ่านผลงานของนักเขียนท่านอื่นๆ จนเกิดแรงบันดาลใจอยากเขียนผลงานของตัวเอง  ปรายคร่ำหวอดในแวดวงหนังสือมายาวนาน ทั้งในฐานะกองบรรณาธิการ นักข่าวหนังสือพิมพ์ บรรณาธิการนิตยสาร นักเขียนบทละครโทรทัศน์ ฯลฯ

กวีแนวสร้างสรรค์ก็คือเอ็นจีโอที่ต่อมโรแมนติคโตผิดปกติ  โชคชัย บัณฑิต’ เป็นนามปากกาของโชคชัย บัณฑิตศิละศักดิ์ กวีชาวนครสวรรค์ ที่เริ่มมีผลงานเผยแพร่ตามหน้านิตยสารตั้งแต่ พ.ศ. 2528 ขณะเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ กาลเวลาผ่านไป ปัจจุบันโชคชัยมีผลงานรวมเล่มทั้งหมดจำนวน 5 เล่ม

นักเขียนรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี พ.ศ. 2548  บินหลา สันกาลาคีรี 18 ม.ค. 2550 ผมมีโอกาสไปร่วมงานเสวนาและเปิดตัวหนังสือ “ใบไม้ใบสุดท้าย” ผลงานของบุนเสิน แสงมะนี ที่ได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี 2005 ของประเทศลาว ซึ่งจัดขึ้น ณ ศูนย์การเรียนรู้ วังจันทรเกษม กระทรวงศึกษาธิการ ภายในงาน ผมได้พบกับพี่บินหลา สันกาลาคีรี ที่ให้เกียรติมาเป็นวิทยากรในงาน

ในความไพเราะ สวยงาม ลึกซึ้ง และกินใจ  ไพวรินทร์ ขาวงาม ชื่อจริงสกุลจริงของกวีชาวร้อยเอ็ด ผู้เติบโตและเก็บเกี่ยวอาหารทางจิตวิญญาณจากธรรมชาติชนบท ปรากฏเป็นลีลาอ่อนหวานชวนเคลิ้มฝันและลึกซึ้งตรึงใจในบทกวีที่เขาถ่ายทอดออกมา ไพวรินทร์ผ่านงานมาหลากหลาย ทั้งงานการสอน งานนิตยสาร หรืองานรับจ้าง แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็คงไม่เทียบเท่างานที่ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นงาน คือ การเขียนกวี ที่เขาบอกว่าเปรียบเสมือนรักแท้ของเขา

“นักเขียนคือนักผจญภัยทางจิตวิญญาณ”  สกุล บุณยทัต-นักเขียนและนักวิชาการที่มีความสามารถสร้างผลงานได้หลากหลายรูปแบบ ทั้งบทละคร เรื่องสั้น กวีนิพนธ์ นวนิยาย นิทาน สารคดี บทภาพยนตร์ บทเพลง บทวิจารณ์ รวมถึงบทความวิชาการด้านต่างๆ สกุลเคยมีผลงานรวมเรื่องสั้นผ่านเข้ารอบสุดท้ายรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี พ.ศ. 2536 คือเรื่อง “ขณะหนึ่ง…ขณะนั้น”

นักเขียนหญิง 5 ทศวรรษ กฤษณา อโศกสิน นามปากกาของสุกัญญา ชลศึกษ์ นักเขียนหญิงผู้มีชั่วโมงการทำงานยาวนานเป็นอันดับต้นๆ คนหนึ่งในวงวรรณกรรมบ้านเรา ภายใต้นามปากกานี้ สุกัญญามีผลงานเผยแพร่มากกว่าร้อยเรื่อง เช่น วิหคที่หลงทาง, ข้ามสีทันดร, บุษบกใบไม้, เพลงบินใบงิ้ว, น้ำเซาะทราย ฯลฯ

นักเขียนรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน ประจำปี พ.ศ. 2549 จากนวนิยาย “ ความสุขของกะทิ ”  งามพรรณ เวชชาชีวะ อะไรที่ทำให้คุณเริ่มเป็นนักเขียน และอะไรที่ทำให้คุณยังเป็นนักเขียน ดิฉันฝันอยากเป็นนักเขียนมาตั้งแต่เด็ก แล้วก็คิดเสมอว่าการเป็นนักเขียนน่าจะเป็นงานที่อิสระดี ได้มีโอกาสใช้จินตนาการอย่างที่ตัวเองคิดไว้และก็ยังจะสามารถสร้างงานที่ทำให้คนอื่น เช่น คนอ่าน ได้รับความบันเทิงไปด้วย

นักเขียนที่แท้จริงจะคิดเรื่องเงินเรื่องตลาดไม่ได้เลย เพราะถ้าคิดความต้องการนำเสนอที่แท้จริงมันจะเบี่ยงเบนไป นักเขียนผู้รจนาวรรณกรรมนั้นอยู่คู่สังคมอารยะมายาวนาน ไม่ว่าชนชาติใดย่อมจะมีนักประพันธ์เป็นเกียรติเป็นศรีแก่สังคม/ชุมชนนั้นๆ แม้กาลเวลาผันผ่านแต่ผลงานยังคงคุณค่าจารึกไว้ให้ผู้อ่านได้ซึมซับอรรถประโยชน์จากวรรณศิลป์อยู่มิรู้คลาย โดยไม่จำเป็นต้องประกาศจูงใจว่าตีพิมพ์ครั้งที่เท่าไหร่ หรือมีใครเขียนคำนิยมเชิดชูดังสมัยนิยมในปัจจุบัน ชมัยภร แสงกระจ่าง นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย คนที่ 16

นักเขียนรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี พ.ศ. 2546 จากนวนิยาย “ช่างสำราญ” เดือนวาด พิมวนา

วงล้อแห่งจินตนาการ บนเส้นทางวรรณกรรม ทินกร หุตางกูร ในช่วงเวลาหนึ่งการออกไปเผชิญโลกของนักเขียนเป็นสิ่งจำเป็น การไปเห็นด้วยตาหรือเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง ซึ่รรจุอยู่ในเรื่องราวเป็นเหมือนภาระหน้าที่ ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ผลงานของนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่อย่างเออร์เนส เฮมิ่งเวย์,จอร์จ ออร์เวล หรืออ็องเดร มาลโรซ์เป็นส่วนที่ช่วยขับขยายความคิดนี้

นักเขียนผู้สถาปนา Thai-writer.com  นิวัต พุทธประสาท เป็นชื่อจริง-นามสกุลจริงของนักเขียนหนุ่มใหญ่ชาวกรุงเทพฯ จบการศึกษาจากโรงเรียนเทพศิรินทร์ อันเป็นสถานบ่มเพาะนักเขียนชื่อดังมาหลายต่อหลายคน จึงไม่แปลกที่เขาจะหลงใหลในกลิ่นน้ำหมึก ก่อนตัดสินใจเดินสู่เส้นทางวรรณกรรมอย่างจริงจังเมื่อปี พ.ศ. 2534  และได้รับรางวัลช่อการะเกดยอดนิยมจากผลงานเรื่องสั้น “ภาพสุดท้าย”

กวี “หนุ่ม” สามทศวรรษ  ประกาย ปรัชญา นามปากกาของกวีภาคตะวันออก ผู้ได้แรงดาลใจในการเขียนบทกวีจากเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 จนกลายเป็นต้นแบบให้กับกวีรุ่นหลังได้ยึดถือเป็นแบบอย่าง ตราบวันนั้นจนวันนี้ แม้สังขารทางกายจะอ่อนล้าลงตามวัย แต่ความรักความศรัทธาที่หัวใจของเขามีต่อบทกวี ไม่เคยเสื่อมถอยด้อยลง

นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทยคนที่ 14 นักเขียนที่เป็นนักการทูต และนักการทูตที่เป็นนักเขียน  ประภัสสร เสวิกุล-นักเขียนใหญ่ชื่อก้องชาวกรุงเทพฯ คนนี้ได้แรงดาลใจในการเป็นนักเขียนจากการเป็นนักอ่านตัวฉกาจ ในฐานะนักเขียน ประภัสสรมีสำนวนภาษาที่งดงามตามพื้นฐานความเป็นนักกลอน อีกทั้งเนื้อหางานเขียนของเขาก็ลึกซึ้งเข้าถึงคนอ่าน บ้างกระชากใจ และบ้างโอบกอดหัวใจคนอ่านไว้อย่างนุ่มนวลอ่อนโยน

นักเขียนรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี พ.ศ. 2545 จากรวมเรื่องสั้น “ ความน่าจะเป็น ” ปราบดา หยุ่น อะไรที่ทำให้คุณเริ่มเป็นนักเขียน และอะไรที่ทำให้คุณยังเป็นนักเขียน ความอยากเขียนมีมาตั้งแต่เด็ก ระหว่างเป็นนักเรียนก็มักเขียนเรื่องสั้น คิดพล็อตเรื่องไปเรื่อยๆ ตลอดเวลา แม้จะไม่เคยมั่นใจว่าจะสามารถเป็นนักเขียนอาชีพได้ ก็คิดว่าอย่างน้อยจะพยายามทำงานเขียนเป็นงานอดิเรกไปด้วย ในชีวิตนี้ถ้าได้พิมพ์หนังสือออกมาสักเล่มก็จะดีใจ

นักเขียนเข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์ ประจำปี พ.ศ. 2543 จากนวนิยาย “รากนครา” ปิยะพร ศักดิ์เกษม นักเขียนเข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์ ประจำปี พ.ศ. 2543  จากนวนิยาย “รากนครา” ปิยะพร ศักดิ์เกษม เป็นนามปากกาของนักเขียนหญิงที่หลงกลิ่นน้ำหมึกมาแต่วัยเด็ก โดยมีพื้นฐานจากความรักในการอ่านหนังสือ สร้างชื่อครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2533 ด้วยนวนิยาย “ตะวันทอแสง” ที่ลงพิมพ์เป็นตอนๆ ในนิตยสารสกุลไทย

นักเขียนรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี พ.ศ. 2530 ไพฑูรย์ ธัญญา-เป็นนามปากกาของธัญญา สังขพันธานนท์ นักเขียนใหญ่ชาวพัทลุง จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา เคยเป็นครูสอนชั้นประถมในโรงเรียนแถวบ้านเกิดที่พัทลุงและสุโขทัย ก่อนมาสอนวิชาวรรณกรรมวิจารณ์ที่มหาวิทยาลัยมหาสารคาม