จิตรกรรมและวรรณกรรมแนวเซอร์เรียลิสต์ในประเทศไทย พ.ศ. 2507-2527 โดย สดชื่น ชัยประสาธน์ … ในวงการจิตรกรรม ผู้ได้รับแรงบันดาลใจจากเซอร์เรียลิสม์มีทั้งศิลปินที่ได้รับการศึกษาศิลปะจากมหาวิทยาลัยศิลปากรและที่อื่น ข้อสังเกตประการแรก ก็คือ ศิลปินที่สร้างงานแนวเซอร์เรียลิสต์ที่มีเนื้อหาวิพากษ์สังคมนั้น ส่วนใหญ่มักจะเป็นศิลปินที่มิได้อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยศิลปากร

เหนือเขตแดน โดย ทานิ อาระตะ จากบทนำไปสู่การปฏิบัติงานร่วมกัน นิทรรศการศิลปะครั้งนี้เปิดโอกาสให้ศิลปินร่วมสมัยของญี่ปุ่นและของไทยได้แสดงผลงานร่วมกันเป็นครั้งแรก การแสดงครั้งนี้จะเป็นการนำไปสู่การแสดงศิลปะของญี่ปุ่นกับศิลปะของประเทศอื่นๆ ในภูมิภาคเอเชียซึ่งจะมีขึ้นในอนาคตข้างหน้า

ศิลปินแนวตลาด ควรยกย่องหรือเหยียบย่ำ โดย อำนาจ เย็นสบาย ในความเปลี่ยนแปลงของสภาพสังคมไทยที่มีมาโดยตลอดนั้น หากเราจะลองเพ่งมองไปยังคนกลุ่มหนึ่งที่ทำงานสร้างสรรค์ศิลปะ เราก็จะพบการดำรงชีวิต แนวคิดในการสร้างสรรค์ผลงาน ต่างล้วนมีความเกี่ยวข้องผูกพันกับสภาพความผันแปรของสังคมมาโดยตลอด และท่ามกลางความผันแปรนั้น คนกลุ่มนี้หรือศิลปินกลุ่มนี้ก็ยังมีความแตกต่างกันเองในรายละเอียดอื่นๆ อีกมากมาย

กลไกทางสังคมของการผลิตงานศิลปะในประเทศไทย : ระบบอุปถัมภ์ และธุรกิจงานศิลปะ 2523-2541 โดย เวอร์จิเนีย เฮนเดอร์สัน

โดย ชัยยศ อิษฏ์วรพันธุ์ สุวรรณ เมธาพิสิฐ นำเสนอผลงานศิลปะล่าสุด ” ARTIST AND ARTIST” เมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา จากสูจิบัตรสุวรรณได้แถลงว่า สำหรับเขาแล้วงานศิลปะคือความรู้สึก หรือความคิดของศิลปินเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมผ่านประสบการณ์การเห็น ด้วยวัยประมาณ 40 สุวรรณจึงมีประสบการณ์การเห็น (และอื่นๆ) ที่ค่อนข้างสลับซับซ้อ

ศีลธรรม จริยธรรม ในงานศิลปะและศิลปิน โดย กำจร สุนพงษ์ศรี เมื่อราว 3 ทศวรรษที่ผ่านมา จิตร ภูมิศักดิ์ นักคิด นักเขียนคนสำคัญได้จุดประกายประเด็นเป้าหมายสูงสุดของงานศิลปะอยู่ที่ใด เขาได้เสนอศิลปะเพื่อชีวิต เพื่อประชาชน และเพื่อชนชั้นกรรมาชีพอย่างแหลมคมก่อให้เกิดความเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงต่อวงการศิลปะอย่างขนานใหญ่

การสั่นคลอนกลุ่มผู้มั่นในอำนาจ : การวิจัยศิลปะร่วมสมัยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดย นอรา เทย์เลอร์ เมื่อเร็วๆนี้ ฉันเพิ่งจะเข้าร่วมสัมมนาเรื่อง ศิลปะร่วมสมัยในเอเชีย ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเอเชีย เมืองซานฟานซิสโก จุดประสงค์ของการสัมมนาคราวนี้ก็เพื่อกระตุ้นเตือนให้สถาบันทางศิลปะทั้งหลายเห็นความสำคัญในการจัดนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยของเอเชียขึ้นในหอศิลป์ของสถาบันเหล่านั้น

อวสานของประวัติศาสตร์ศิลป์ โดย ฮันส์ เบลทิง เราคงเคยได้ยินกันมาบ้างแล้วถึงอวสานของประวัติศาสตร์ศิลป์ อวสานของทั้งศิลปะและวิชาการการศึกษาทางศิลปะ กระนั้นทุกครั้งที่อวสานที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้มาถึงก็เป็นเรื่องน่าเศร้าใจ

การอุทิศตนต่อศิลปะ:ราชบัณฑิตและอุดมการณ์ในอาณาจักรไรช์ที่สามคนเหล่านี้คือจิตวิญญาณแห่งความจริงใจ โดย เอียน บูราม่า ข้อความที่มักจะปรากฏในคำไว้อาลัยงานศพของศิลปินผู้ยิ่งใหญ่คือข้อความที่ว่าเขาหรือเธอ ” ใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่องานศิลปะของตนเอง”

พิพิธภัณฑ์ศิลปะและพิธีกรรมภาคประชาชน โดย คารอล ดันแคน การปฏิวัติฝรั่งเศสได้ก่อให้เกิดพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ขึ้นเป็นครั้งแรกคือ เมื่อครั้งที่ก่อตั้งพระราชวังลูฟร์ขึ้นเป็นพิพิธภัณฑ์แห่งชาตินั่นเอง การดัดแปลงพระราชวังเก่ามาเป็นพิพิธภัณฑ์แห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสถือเป็นวาระทางการเมืองครั้งหนึ่งในยุคนั้น

ของปลอม ? เป็นชื่อนิทรรศการที่เกี่ยวกับการหลอกลวง หรือเกี่ยวข้องกับวัตถุที่เป็นหลักฐานจำนวนมากมายมหาศาลที่คนทำขึ้นมาตบตาเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเองมากกว่า 3 พันปีแล้ว นิทรรศการนี้คือการบันทึกความบกพร่องของมนุษย์ และกลอุบายของผู้ที่ทำของปลอม รวมทั้งการหลงเชื่อง่ายๆของผู้ที่ถูกหลอก

การวิเคราะห์เชิงวิจารณ์รูปแบบและสัญลักษณ์ของอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยในแง่ศิลปะโดยพิจารณาเน้นที่ภาพรูปจำหลักโดยรอบของปีกทั้งสี่ของอนุสาวรีย์ โดย เเจนนิส วงศ์สุรวัฒน์

  อนุสาวรีย์ที่ไทยทำ โดย แสงอรุณ รัตกสิกร สมัยนี้เป็นสมัยของการทำอนุสาวรีย์ เป็นสมัยที่ทุกจังหวัดพยายามที่สุดที่จะหาเงินสร้างรูปบุคคลสำคัญไว้ในจังหวัดของตนให้ได้อย่างน้อยสักรูป และผู้รับเหมาการออกแบบแต่ผู้เดียวคือ กรมศิลปากร ท่านจะทำอะไรออกมา ดี-เลว อย่างไรก็ดูเหมือนจะไม่มีใครค้านได้ ยอมรับเอาโดยดุษฎี

ทาดาโอะ อันโด สถาปัตยกรรม วัฒนธรรม ธรรมชาติและความหมาย โดย ชัยยศ อิษฎ์วรพันธุ์ โดยทั่วไปงานสถาปัตยกรรมของทาดาโอะ อันโด ( Tadao Ando) จะถูกรับรู้ถึงคุณภาพในเชิงความสัมพันธ์ระหว่างสถาปัตยกรรมกับธรรมชาติอยู่เสมอ นอกจากคอนกรีตเปลือยผิวที่มีลักษณะเฉพาะตัวเห็นได้ชัดแล้ว แสงสว่างที่ส่องผ่านเข้ามาในอาคารในแบบต่างๆ ก็เป็นเรื่องที่ได้รับการชื่นชม

ศิลปกรรมชาวบ้านการสำรวจและการวิจารณ์อย่างย่อ โดย แสงอรุณ รัตกสิกร สิ่งที่คนในศตวรรษที่ 20 ค้นพบว่าเป็นงานศิลปะที่มีค่าและยกย่อง ได้แก่ศิลปะของชนอนารยะ ( Primitive Art) งานศิลปกรรมของคนเยาว์วัย ( Children’s Art) และงานศิลปกรรมชาวบ้าน ( Folk Art)

รอบ ๆ ราวๆ P[ee] A[rse] S[hit] S[tory] โดย ธเนศ วงศ์ยานนาวา About Cafe ให้ความหมายว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ “ร้านกาแฟ” ในอีกแง่หนึ่งก็เป็นเรื่องราว “รอบๆ” หรือ “ราวๆ” ร้านกาแฟ โดยสิ่งที่อยู่รอบๆนั้นก็เป็นการแสดงศิลปะ นอกจากนี้กาแฟก็ไม่สามารถทำให้คนอิ่มท้องได้โดยไม่มีอาหาร

Camera Lucida โดย โรลองด์ บาร์ธส์ ว่าด้วยการวาดภาพ … มนุษย์คนแรกที่เห็นภาพถ่ายภาพแรก (ถ้าเรายกเว้น นีพส์ Niepc?1 ที่เป็นคนทำมันขึ้นมา) คงต้องคิดว่ามันเป็นงานจิตรกรรมภาพหนึ่ง กรอบก็เหมือนกัน มุมมองก็เหมือนกัน

การถ่ายภาพ จริยธรรม และเบเนตอง โดย ทิบอร์ คาลมาน ไม่นานมานี้ฉันได้ทำหน้าที่บรรณาธิการนิตยสาร Colors ที่แพร่หลายระดับนานาชาติ ซึ่งเบเนตอง Benetton เป็นผู้อุปถัมภ์ด้านทุน มันเป็นนิตยสารที่ใช้ภาษาอังกฤษจับคู่กับหลายภาษา เช่น ฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน และเกาหลี

กล้องถ่ายภาพไม่เคยโกหก (มาก)จุดโฟกัสที่ไม่ชัด – การถ่ายและการอนุมานความจริง โดย คีทธ์ มิลเลอร์ ฟิวเจอริสม์ Futurism เป็นแนวคิดสายหนึ่งที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับพวกหัวก้าวหน้า avant-garde ในศตวรรษที่ 20 ซึ่งมีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับการถ่ายภาพทั้งในฐานะที่เป็นเครื่องมือในการแสดงออก และเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล

ข้อเขียนเรื่องศิลปะแนวคอนเซ็ปท์ชวล โดย โซล เลวิทท์ บรรณาธิการผู้หนึ่งได้เขียนถึงฉันว่า เขาเห็นพ้องด้วยที่จะหลีกเลี่ยงความคิดที่ว่า ” ศิลปินเป็นลิงชนิดหนึ่งที่ต้องได้รับการอธิบายจากนักวิจารณ์ผู้เจริญแล้ว”

Visual arts – วิดีโออาร์ต : เหล้าเก่าในขวดใหม่ โดย อาลัน คาพโรพ โดยทั่วไปแล้วมีความเห็นกันว่า การใช้โทรทัศน์มาเป็นสื่อในทางศิลปะเป็นการทดลอง และด้วยเหตุผลที่ว่าศิลปินไม่ได้คิดกันแบบนี้ก่อนต้นทศวรรษที่ 60 ดังนั้นมันจึงควรได้รับการยอมรับว่าเป็นนวัตกรรมใหม่

Visual arts – He is the Most Beautiful Lady II ของ จักรพรรดิ์ รัตนจันทร์ คุณอาจเคยเห็นความงดงามระทดระทวยของสตรีเพศหรือกายกำยำของบุรุษมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนในงานศิลปะหลากแขนง เพราะมนุษย์เลือกที่จะถ่ายทอด ‘ด้าน’ ที่งดงามและคุ้นเคยเหล่านั้น ตั้งแต่ก้าวแรกที่รู้จักกับศิลปะ

ลอยตัวกลางคลื่น หยุดยืนกลางเมือง เรื่องโดย วิภาช ภูริชานนท์ และ สุรกานต์ โตสมบุญ

พื้นที่ทางจิตวิญญาณ บนรากฐานของสังคมไทย สู่การไม่พยายามเป็น “อะไร” ในศิลปะร่วมสมัย เรื่องโดย วิภาช ภูริชานนท์ และ สุรกานต์ โตสมบุญ

การหดตัวเข้าสู่กระดอง: เมือง (สมัย) ใหม่ กับการหมุนกลับเข้าสู่พื้นที่และความทรงจำในโลกศิลปะ เรื่องโดย :วิภาช ภูริชานนท์ และ สุรกานต์ โตสมบุญ