ปริศนาเกี่ยวกับความทรงจำนั้น อาจเป็นเรื่องที่ซับซ้อนเกินแก่ความเข้าใจของใครหลายคน บางครั้งเราอาจจะเคยตั้งข้อสงสัยว่าเหตุใดสิ่งที่เราต้องการจะจำกลับเลือนรางไปในเวลาอันสั้น ส่วนความทรงจำร้ายๆที่เราอยากลบมันออกไปเหตุใดยังคงเกาะติดกับเราจนเหมือนเพื่อนสนิท
Memory เพลงประกอบละครบรอด์เวย์ชื่อก้อง Cats เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างของความทรงจำอันขมขื่นซึ่งไม่ได้มีอยู่เพียงโลกของละคร หากแต่ดาษดาอยู่บนโลกของเราๆท่านๆบนเวที Grizabella นางแมวชราขับขานบทเพลงนี้ เพื่อบอกเล่าชีวิตอันรุ่งโรจน์ในฐานะนางแมวเจ้าเสน่ห์ที่ใครๆต่างห้อมล้อม จนวันหนึ่งโชคชะตาพลิกผัน เจ้าหล่อนออกจากเพื่อนฝูงเพื่อเผชิญกับโลกภายนอก และหอบเอาความพ่ายแพ้กลับมาในสภาพบอบช้ำทั้งกายและใจ แต่แทนที่จะได้รับความยอมรับดั่งเดิม แมวทั้งหลายต่างรังเกียจไม่อยากสมาคม ทิ้งเธอเอาไว้กับความทรงจำอันหอมหวานปนเฝื่อนขม
Memory เป็นเพลงมาจากโคลงกลอนที่ Andrew LIoyd Webber ผู้สร้างละครเพลงเรื่องนี้ได้มาจาก Valerie Eliot ภรรยาของ T.S.Eliot ที่ไปชมคอนเสริต์ซึ่งมีเพลงของเรื่อง Cats ที่ Webber ได้เริ่มแต่งไว้บ้างแล้ว รวมทั้งโคลงกลอนบางชิ้นของ Eloit ที่ไม่ได้ตีพิมพ์ลงในหนังสือ และหลังจากนั้นได้นำมาเป็นเพลงเด่นในละครบรอด์เวย์เรื่อง Cats แล้ว เพลงนี้ก็ได้รับความนิยมและมีการนำมาขับขานใหม่โดยศิลปินกว่า 150 คน ในหลากหลายภาษา
การที่เราเลือกที่จะลืมความทรงจำอันเลวร้ายนั้นคงยังไม่เพียงพอ เพราะถ้าหากว่าสังคมรอบตัวยังไม่ยอมลืม และยังไม่ยอมรับว่าสิ่งเลวร้ายนั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว ความพยายามที่จะลืมนั้นคงไม่เป็นผล เช่นเดียวกับเด็กหญิงที่ถูกข่มขืนผู้ตกเป็นเหยื่อของความทรงจำ คงจะต้องถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากการไม่ยอมลืมของสังคม หากเราเลือกที่จะลืมเรื่องร้ายๆของคนอื่น และพร้อมจะให้โอกาสเขาเหล่านั้นเริ่มชีวิตใหม่ เหยื่อของความทรงจำอย่าง Grizabella คงจะไม่เกิดขึ้นในโลกแห่งความจริง
Midnight
Not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory
She is smiling alone
In the lamplight
The withered leaves collect at my feet
And the wind begins to moan
Memory, all alone in the moonlight
I can dream of the old days
Life was beautiful then
I remember the time I knew what happiness was
Let the memory live again
Every street lamp seems to beat
A fatalistic warning
Someone mutters and the street lamp sputters
Soon it will be morning
Daylight
I must wait for the sunrise
I must think of a new life and
I mustn’t give in
When the dawn comes
Tonight will be a memory too
And a new day will begin
Burnt out ends of smoky days
The stale court smell of morning
A street lamp dies
Another night is over
Another day is dawning
Touch me,
It is so easy to leave me
All alone with the memory
TEXT : กองบรรณาธิการ
