โดยปกติแล้วดิฉันสามารถคุยกับคนได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องที่ดิฉันไม่นิยมคือการพูดคุยเรื่องการเมือง หลายปีที่ทำอาชีพสื่อ ได้สัมผัสนักการเมืองมาทุกพรรค สัมภาษณ์ผู้บริหารทุกเหล่าทัพ ผู้นำทางศาสนา และผู้มีอำนาจทั้งหลาย ทำให้ดิฉันได้คำตอบว่า เราไม่ควรฝากอนาคตและความหวังของเราไว้กับใครหรือสิ่งอื่นใดเลย ประชาชนไทยทุกหมู่เหล่าต้องพึ่งพาตนเองเท่านั้น องค์กรภาคประชาชนจะต้องเร่งสร้างความเข้มแข็ง และเร่งเติบโตให้ทันก่อนที่ประเทศนี้จะล่มสลาย
ดิฉันไม่เคยสนุกกับการร่วมวงสภากาแฟวิจารณ์นักการเมือง ด่ารัฐบาล หรือแม้แต่ติเตียนกระทรวงที่คนเขานิยมด่ากันมากๆ จนบางทีก็น่าเห็นใจอย่างกระทรวงวัฒนธรรม ไม่ว่าจะบริหารโดยรัฐบาลไหนๆ แม้จะเป็นคนที่สนใจงานด้านสังคมและวัฒนธรรมมาโดยตลอด แต่การที่จะโยนหน้าที่ให้กระทรวงใดกระทรวงหนึ่ง ต้องรับผิดชอบวัฒนธรรมของชาติไปหมดตูมเดียวคงจะทำให้ดีได้ยาก ดิฉันเชื่อว่า ถ้าอยากให้คนไทยเข้าใจถึงหน้าที่สิทธิเสรีภาพตนเอง เข้าใจในอิสรภาพแห่งความเป็นมนุษย์ ศิลปะน่าจะช่วยยกระดับความคิดได้ ดิฉันและตัวเองรวมกันเป็นหนึ่งองค์กรภาคประชาชนที่แสนโดดเดี่ยวและไม่มีใครรู้จัก จึงได้เริ่มทำสื่อเว็บไซต์ศิลปวัฒนธรรมของตัวเองขึ้น เพราะคิดว่า เราควรลงมือทำ ไม่ใช่ลงมือด่า การด่าไม่เกิดผลอะไร และดิฉันก็ยังคงเดินหน้าทำอย่างไม่สนใจดินฟ้าอากาศมาเรื่อยๆ เป็นระยะเวลา 10 กว่าปีแล้ว มาถึงวันนี้ไม่มีศิลปินร่วมสมัยคนไหนไม่รู้จัก www.ArtBangkok.com สื่อศิลปะของเราซึ่งก็ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร แต่ตั้งใจทำให้เกิดประโยชน์ต่อวงการศิลปวัฒนธรรมเป็นหลัก
กว่าหนึ่งทศวรรษที่ผ่านไป มีผู้คนทั่วโลกติดต่อมาหาสื่อศิลปะเล็กๆ ที่ชื่อ www.ArtBangkok.com ไม่ขาดสาย เพราะข้อมูลศิลปวัฒนธรรมจำนวนมหาศาลที่เราเป็นแหล่งรวบรวม ทำให้ใครๆ เข้าใจผิดคิดว่าเราคือสื่อหลักของกระทรวงวัฒนธรรม ไม่ได้จะชมตัวเอง แต่ยกตัวอย่างให้เห็นว่า อยากแก้ไขอะไร ต้องลงมือทำ อย่าหวังพึ่งใคร หรือตำหนิใคร แต่ตัวเองก็ไม่ทำอะไร เราทำไปตามกำลังของเรา ตามความเชื่อของเรา
ชีวิตคนเรานั้นช่างสั้นเสียจนน่าตกใจ หากเราเสียเวลามากนักไปกับการบ่นในสิ่งที่ไม่ชอบ เราก็จะเหลือเวลาให้ทำในสิ่งที่เราชอบหรืออยากทำน้อยเต็มที ในโลกนี้มีคนเกิดและคนตายทุกวัน หรืออาจจะทุกชั่วโมง ไม่ว่าจะเป็นการตายแบบที่มีคนสร้างอนุสาวรีย์ให้ ตายแบบเป็นตัวเลขไม่รู้ใครเป็นใคร หรือตายแบบหายไปไม่เจอศพ คนตายทุกประเภทก็เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งตรงที่ไม่สามารถลุกขึ้นมาทำอะไรที่ชอบ หรือเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรได้อีก
แม้ว่าเราจะเลือกเกิดเลือกตายไม่ได้ แต่เรามีสิทธิ์เลือกได้ว่าจะมีชีวิตอยู่อย่างไร ถ้าไม่รีบใช้สิทธิ์เสียตั้งแต่ตอนนี้ ถึงเวลาหมดสิทธิ์ คงเสียดายแย่
แน่นอนว่า…เรากำลังพูดถึงสิทธิ์ในการใช้ชีวิต ไม่ได้คุยเรื่องสิทธิ์ทางการเมือง
เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดถึง
วรรณศิริ ศรีวราธนบูลย์
บรรณาธิการบริหาร
