บรรณ บริบูรณ์

ไม่แปลก ที่คนเราจะมีความชอบในหลายๆ อย่าง และทำให้ความชอบนั้นยกระดับขึ้นมาเป็นงานอดิเรก

ด้วยเหตุนี้ จึงไม่แปลกอีกนั่นแหละ ที่ใครสักคนจะมีงานอดิเรกหลายอย่าง เพราะเขาชอบหลายอย่าง

แต่คงมีไม่กี่คน (ซึ่งไม่เกี่ยวกับแปลกหรือไม่แปลก) ที่จะยกระดับงานอดิเรกที่ตนชื่นชอบ ให้กลายเป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองได้

ตอนนี้เรากำลังคุยกับคนคนนั้น เชฟหนุ่มหน้าใส อิ๊ก บรรณ บริบูรณ์ ชายหนุ่มผู้ค้นพบความชอบในการทำอาหารของตัวเอง และยกระดับความชอบนั้นไปสู่งานอดิเรก และขึ้นไปถึงการทำเป็นอาชีพ

“ในชีวิตคนเรามันจะมีจุดหนึ่งที่เราต้องเลือกว่าจะทำอะไรกับชีวิต สำหรับผม ผมอยากทำสิ่งที่เราชอบที่สุด และสามารถทำได้ตลอดชีวิต สิ่งที่ผมชอบหลักๆ มีอยู่ 3 อย่าง คือเตะฟุตบอล ดนตรี แล้วก็ทำอาหาร

“เตะฟุตบอลผมเริ่มช้า เริ่มตั้งอายุ 17 ประกอบกับผมเป็นคนตัวผอม ไปเจอฝรั่งก็เสร็จ และลึกๆ แล้วเป็นคนไม่ชอบการแข่งขันมากนัก ให้เตะแบบจริงจัง คัดตัวเพื่อเข้าทีมอะไรอย่างนั้นมันไม่สนุก ขณะที่ดนตรี ผมชอบฟังดนตรีมาก แต่ไม่เล่นดนตรี ตอนนั้นฟังอย่างเดียว

“ส่วนการทำอาหาร เป็นอะไรที่ทำตั้งแต่เด็ก ชอบเข้าครัว ชอบชิม คุณแม่ชอบบ่นว่าเป็นคนกินยาก ตอนเช้าให้กินขนมปังก็ไม่อยาก อยากกินข้าวต้ม อยากกินข้าวไข่เจียวหมูสับ คือเป็นคนที่สังเกตเรื่องอาหาร ไปเข้าค่ายที่โรงเรียน ไม่มีใครทำอาหาร เราก็จะทำ ทำโน่นทำนี่ เขาก็กินกันได้ แต่ไม่ได้สังเกตตัวเอง

“จนตอนหลังคุณแม่สังเกตเห็น ถึงช่วงที่ต้องมานั่งคิดว่าจะเรียนต่ออะไร คุณแม่ก็บอกเรียนทำอาหารสิ ผมก็เห็นด้วย เพราะมันเป็นสิ่งที่อยู่กับเราจริงๆ วิทยาศาสตร์อาจจะใช้ในเรื่องงาน แต่ในชีวิตประจำวันอาจไม่ได้ใช้ อาหารนี่เจอทุกวันทุกเวลา เป็นวิชาติดตัวที่ใช้ได้จริงๆ ไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์ไหน ผมจึงเลือกเรียนทำอาหาร

“การทำอาหารสำหรับผม ผมว่ามันเป็นธรรมชาตินะครับ อย่างตอนเด็กๆ ผมชอบดูอยู่ 2 อย่าง คือการ์ตูนกับรายการทำอาหาร (หัวเราะ)”

ธรรมชาติแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าธรรมชาติที่ว่านี้ ก็ดลให้หนุ่มอิ๊กมีงานอดิเรกอีกอย่างหนึ่งที่ไม่วายเกี่ยวพันกับธรรมชาติของเขา

“บางคนคิดว่าเวลาอยู่บ้านผมจะทำกับข้าวกินเอง แต่ว่าจริงๆ แล้วน้อยมากครับ เพราะว่าปกติ เวลาทำงานผมก็อยู่ในครัวอยู่แล้ว ถึงตอนนี้ไม่ได้ทำงานในร้านอาหาร แต่ว่าก็ต้องคิดสูตรเยอะ ต้องมีการทดลอง เพราะถ้าออกไปไม่ดีจะขายหน้า (หัวเราะ) จึงชอบที่จะไปชิมอาหารตามร้านต่างๆ ที่ร่ำลือกันว่าอร่อย รวมไปถึงพวกบาร์ผมก็ชอบไปมาก ไม่ใช่บาร์ขี้เหล้า ไปชนแก้วกันนะครับ คือชอบไปบาร์ที่มีเอกลักษณ์ ไปดูการตกแต่งในบาร์ แต่เมืองไทยนอกจากแถวถนนข้าวสารแล้วยังหาบาร์ที่มีเอกลักษณ์ค่อนข้างยาก เพราะคนส่วนใหญ่ไปแค่ชนแก้วกัน เพลงอะไรก็เหมือนกันไปหมด ส่วนใหญ่เน้นรับคนได้เยอะๆ แต่ผมจะชอบที่เล็กๆ เพราะผมมีความฝันว่าสักวันหนึ่งจะเปิดร้านอาหารกึ่งบาร์ เล็กๆ ไม่ต้องใหญ่ ไปไหนจึงติดนิสัยเก็บรายละเอียด สังเกตโน่นสังเกตนี่ สังเกตว่าบาร์มันต้องอยู่ตรงไหนคนถึงจะเข้าถึงง่าย ก็สังเกตไปเรื่อยๆ แล้วเราก็สนุกกับมันครับ”

รวมถึงความฝันของชีวิต ก็ยังไม่พ้นเรื่องอาหาร หนุ่มอิ๊กยิ้มแย้มอารมณ์ดี ขณะทิ้งท้ายการสนทนาในวันนี้

“ความฝันสูงสุดในชีวิต ผมฝันไว้รางๆ ว่าพอแก่ขึ้น อยากจะเป็นคนที่เป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่นในเรื่องการทำอาหาร เป็นแบบอย่างให้คนอื่นเห็นว่าการทำอาหารเป็นสิ่งที่โอเค ไม่ได้ดูน่าเกลียด เป็นอาชีพที่สุจริต ไม่ได้ไปโกงใคร ทำไปแม้จะไม่ได้หรูหรา แต่คุณก็สามารถภูมิใจได้ครับ (ยิ้ม)”

____________________________________

ที่มา : นิตยสาร HI-CLASS

ข้อเขียนนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของนิตยสาร  HI-CLASS  ห้ามนำไปลอกเลียน ทำซ้ำ หรือ ดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ละเมิดลิขสิทธิ์จะต้องถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย